Het pilotproject Sportieve inburgering in Oldenzaal: een deelnemer aan het woord
Gemeente Oldenzaal
Vorige maand plaatste Tubantia een artikel over het pilotproject Sportieve inburgering voor statushouders in Oldenzaal. In dit artikel vertelt deelnemer Joshua Sliwo (55) over zijn ervaring met Sportieve inburgering.
Joshua Sliwo: "Ik ontmoet veel nieuwe mensen en leer op allerlei manieren beter Nederlands."
Hockeyen om te integreren
In Sporthal de Kolk is het al vroeg een drukte van belang. Hockeyvereniging Bully geeft hier deze donderdag een gastles voor vluchtelingen die in Nederland mogen blijven. Ze vallen onder de derde groep die een sport- , spel- en taalcursus van 22 weken mag volgen. Het doel van het project is om de sportvereniging op sportief en maatschappelijk vlak onderdeel te laten uitmaken van het inburgeringstraject. De drie betrokken partijen zijn FC Twente, Bewegen Werkt (voorheen: Ergo Control) en Stichting Noaber.
Een groep van ruim vijftien mensen betreedt rond de klok van tien enthousiast de sportzaal. Ze komen overal vandaan en hebben ieder hun eigen verhaal. Na een korte voorstelronde wordt het tijd om de beentjes los te schudden en de hockeystick erbij te pakken.
Brian Pantling van de gemeente Oldenzaal bekijkt het tafereel met een glímlach. Volgens hem is het voor veel deelnemers een opstap naar een actieve rol binnen een sportclub of andere organisatie. "Een van hen is scheidsrechter geworden bij Quick'20, een ander staat nu achter de bar in de sportkantine. Hartstikke mooi, toch?"
Jelle Schiphorst, coördinator van FC Twente, beaamt dit. "Vanuit vrijetijdsbesteding kunnen we veel bereiken. Sport is hét middel om te integreren. We hebben er iemand bij zitten, Sadal van 77 jaar, die nu lid is geworden van de koersbalvereniging. Anderen zijn gaan fitnessen of zitten nu op fiets- en zwemles. Je kunt dus wel zeggen dat dit project echt een succes is."
Het verhaal van Joshua
Hoewel hij lekker fanatiek bezig is, wil Joshua Sliwo wel even tijd vrijmaken om zijn verhaal te doen. De Irakees vluchtte tien jaar geleden naar Nederland en woont sindsdien in Oldenzaal. "Vanwege ons christelijke geloof was het leven voor mij en mijn gezin niet meer veilig in Irak" legt hij uit.
Samen met zijn vrouw, zoon en dochter probeert hij nu een leven in Nederland op te bouwen. En dat gaat ze goed af: "Mijn dochter volgt een hbo-studie in Zwolle, wil docente Engels worden. Mijn zoon woont in Enschede en is vorig jaar getrouwd."
In Irak werkte hij de laatste jaren voor de televisie, net als zijn vrouw. Sliwo pakt alles aan wat er op zijn pad komt, maar een baan vinden in de mediawereld is lastig. Vooral de taal vormt vaak een probleem. "Daarom vind ik het ook zo leuk om aan dit project mee te doen. Ik ontmoet veel nieuwe mensen en leer op allerlei manieren beter Nederlands spreken."
Behalve dat hij zich nu veel meer onder de Nederlanders begeeft, vindt de Irakees het leuk om in aanraking te komen met verschillende culturen. "In deze groep zitten bijvoorbeeld ook mensen uit Eritrea. Ik ben nog nooit in Afrika geweest en ken niemand die hier vandaan komt. Het is fijn om hen te spreken en ervaringen uit te wisselen. Natuurlijk is sporten ook gewoon goed voor je lichaam. Zo blijf je lekker bezig."
Op de vraag of hij weleens eerder een hockeystick in zijn handen heeft gehad, schudt Sliwo lachend zijn hoofd. "In Irak kennen ze deze sport helemaal niet. Voetbal, volleybal en basketbal weI, maar hockey is nieuw voor mij. Ik vind het superleuk. Al heb ik weI wat last van mijn rug nu, maar dat is niet erg."
Bron: Tubantia, vrijdag 8 februari 2019
Vorige maand plaatste het weekblad De Glimlach ook een artikel over het pilotproject Sportieve inburgering. In dit artikel worden de resultaten beschreven. Bekijk het artikel.
Neem contact op
Wil je informatie of heb je vragen? Neem dan contact met ons op.