Roelof
Deelnemer aan het woord
Roelof startte dit jaar met het programma Bewegen Werkt. Met heel veel aarzeling, maar uiteindelijk maakte hij een keuze die zijn leven veranderd heeft. We spraken met hem over zijn ervaring met het programma in de gemeente Borger-Odoorn.
Moestuin
Een programma met een groep mensen. Het leek mij in eerste oogopslag niks. Eén op één misschien. Laat mij maar met rust, ik leef mijn eigen leven. In het jaar daarvoor had ik al een stap gezet: ik was vrijwilliger geworden bij de moestuin van de voedselbank. Een kleine groep enthousiaste vrijwilligers met liefde voor de moestuin. Dat was genoeg voor mij, lekker bezig met mijn handen. Gewaardeerd om mijn handigheid. En op mijn eigen plek bezig in de tuin.
Grote drempel
Voor ik aan het traject van Bewegen Werkt begon had ik een klein lijntje met het sociaal team van de gemeente. Af en toe gesprekken en soms vroegen ze of ze iets voor mij konden doen. Mijn wantrouwen was groot. Mijn ervaringen met instanties zeer negatief. Mijn vertrouwen in de overheid nul. In die periode kreeg ik een keer een folder over Bewegen Werkt en werd mij vertelt wat Mike doet met de groep. Een half jaar later werd het nogmaals genoemd. Heel vrij. 'Kijk maar of het wat voor je is.' Op een gegeven moment dacht ik: 'laat ik het proberen.' Ik mocht deelnemen en ging de eerste drempel over. Ik wilde en ging weer wat doen. En dit heeft ertoe geleid dat ik deel wil uitmaken van de gemeenschap.
Verandering
Het bewegen m.b.v. Bewegen Werkt leverde me veel plezier op. Iedere maandag was er een sport- en spelprogramma waar ik erg aan moest wennen, weerstand tegen had en spanning over voelde. In het begin deden we vooraf wat bewegingen om warm te worden, zoals loop- en beweegoefeningen. Om de beurt gaven we een beweging. Hierdoor werd je zelf aan het denken gezet en in beweging gebracht. Daarnaast moest je zelf wat voordoen, wat ik spannend vond. Iets anders bedenken dan de voorafgaande bewegingen vond ik lastig. Hiervoor moest ik een drempel over.
Langzamerhand voelde ik me vrijer en ik durfde meer en meer mijzelf te zijn en te laten zien. Dat duurde wel maanden en niet de oorspronkelijke achttien weken van het traject. Een deel van de spanning is weggevloeid, een ander deel hanteerbaar geworden en het grootste gedeelte is er niet meer. Van het vermijden van vluchten en contacten naar het aangeven van grenzen in mijn belastbaarheid. Het voelen dat mijn grenzen werden geaccepteerd en dat er begrip was, gaf me ruimte en vertrouwen.
Jaar later
Over het verleden praat ik nog maar sporadisch. Wat er gebeurd is, ligt grotendeels achter mij. Ik ben trots op het feit dat ik het leven weer op de rit heb gekregen en durf te kijken naar de toekomst. Momenteel is het een jaar geleden dat ik mezelf heb ingeschreven voor het Bewegen Werkt-programma. En wat denk je, één jaar later werk ik weer! Twee dagen in de week ben ik actief in de zorg. In de zomer zag ik een vacature die me enorm enthousiast maakte. Ik solliciteerde meteen en werd dezelfde week nog uitgenodigd voor een gesprek. Een maand later begon ik aan mijn inwerkperiode. Het werk in de zorg doe ik met ontzettend veel plezier. Het geeft me energie, iets wat ik voorheen vaak miste. Bovendien heb ik nu veel meer sociale contacten dan voorheen. Waar ik eerder moeite had om mensen om me heen te verdragen, is dit van een half uur tot een uur geleidelijk gegroeid naar een hele dag. Ik geniet van de sociale interacties op mijn werk, bij volleybal (waar ik lid van ben geworden) en tijdens spelletjesavonden.
De aankomende periode neem ik afscheid van Bewegen Werkt en start ik met de PABO-opleiding, omdat ik heb ontdekt dat ik voor de klas wil staan. Ondertussen blijf ik natuurlijk bewegen, omdat bewegen werkt! Ik sta weer open voor de toekomst. Ik heb er zin in en ben benieuwd wat die gaat brengen!